„Kto ustami swymi wyzna, że Jezus jest Panem i w sercu swym uwierzy, że Bóg wskrzesił Go z martwych osiągnie zbawienie” (por. Rz 10,9). Dlatego trzeba nam prosić Ducha Świętego, by napełnił nas swoją mocą, byśmy potrafili przyjąć i wyznać Jezusa jako Pana i Króla przymierze może stać się doświadczeniem mocy i łaski, by czynić miłosierdzie, by żyć zgodnie w wolą Ojca. Zawierzyć Królowi to życie, nie jednorazowy akt W Piśmie Świętym czytamy, że „kto ustami swymi wyzna, że Jezus jest Panem i w sercu swym uwierzy, że Bóg wskrzesił Go z martwych osiągnie zbawienie” (por. Rz 10,9). W innym miejscu św. Paweł pisze, że „nikt bez pomocy Ducha nie może wyznać, że Panem jest Jezus” (por. 1 Kor 12,3). Dlatego trzeba nam prosić Ducha Świętego, by napełnił nas swoją mocą, swoim światłem, swoimi darami, byśmy potrafili przyjąć i wyznać Jezusa jako Pana i Króla naszego. Jeżeli każdy z nas osobiście przyjmie królowanie i panowanie Jezusa i swoje życie podporządkuje temu wydarzeniu, wówczas Jezus zacznie królować w naszych rodzinach, w naszym społeczeństwie, w naszym narodzie. Przyjęcie Jezusa za Pana i Króla nie może być jednak aktem jednorazowym. To wydarzenie musi mieć realny wpływ na nasze życie. Musi nas przemieniać. Odmawiając ten akt trzeba nam otworzyć serce na przemianę, na nowość życia. Coś musi się zmienić. W chwili, gdy Jezus zasiądzie na tronie naszych serc, to serce musi być inne, musi być bardziej wrażliwe, dobre, miłosierne. Musi stawać się coraz bardziej podobne do Serca Jezusowego. Stanie się tak, gdy z wiarą i oddaniem a zarazem z wielką ufnością przyjmiemy Jezusa jak naszego Pana i Króla. Jaki jest nasz Król? Jezus jest Królem. Sam powiedział tak o sobie na dziedzińcu Piłata. Nikt z nas nie musi Mu tej godności nadawać. Nie wolno nam jednak zapominać, że jest On Królem wyjątkowym, innym niż królowie ziemscy. Dlatego wybranie jezusa za Kóla naszych serc nie jest żadnym zabiegiem politycznym, ale tylko i wyłącznie doświadczeniem duchowym. Obierając Jezusa za Króla i Pana swojego życia, pamiętajmy, że to krzyż jest Jego tronem a ciernie Jego koroną. Pamiętajmy jak wyglądała droga naszego Króla i miejmy świadomość, że nasza będzie podobna. Jezus powiedział, że jeżeli ktoś chce Go naśladować musi wziąć na siebie swój krzyż i iść za Nim (por. Mt 16,24). Nie ma innej drogi. Taki jest nasz Król. On przyszedł nie po to, by Mu służono, ale by służyć innym (por. Mt 20, 28). Dlatego trzeba nam z całą świadomością odmówić Jubileuszowy Akt i zgodzić się na taką drogę, jaką zechce poprowadzić nas nasz Pan. Czas się obudzić! Być może już nie raz ogłaszaliśmy Jezusa naszym Królem i Panem, ale ta prawda został uśpiona w nas. Dlatego teraz jest czas na przebudzenie, na odnowienie i umocnienie naszej wiary, naszej więzi z Jezusem. Nie prześpijmy tego momentu. W naszym narodzie tak wielu jest jeszcze ochrzczonych a odnosi się wrażenie, że Jezus został zdetronizowany, że On już nie jest najważniejszy w życiu wielu z nas. Kiedy Jezus nie jest na pierwszym miejscu, wówczas zaczyna dziać się źle w życiu człowieka, rodziny, wspólnoty, w społeczeństwie i narodzie. Warto więc zastanowić się jakie miejsce zajmuje Jezus w moim życiu, czy On w ogóle jest jeszcze w nim obecny. Wymaga to stanięcia w głębokiej prawdzie, bo my tak łatwo się usprawiedliwiamy, zagłuszamy nasze sumienia, by poczuć się lepiej. I udajemy, że wszystko jest w porządku, że jakoś się układa, że zawsze może być gorzej. A nasza wiara słabnie. Być może jeszcze wierzymy, że Bóg jest, ale nie ma On już realnego wpływu na nasze życie, nie potrzebujemy Go, gdyż świetnie radzimy sobie sami. Gdzie podziały się nasze zobowiązania chrzcielne, które tyle już razy odnawialiśmy przy różnych uroczystościach? Czy żyjemy wiarą, którą wyznajemy podczas każdej niedzielnej Eucharystii? Warto zadać sobie te pytania i odnowić swoje przymierze z Panem. Niech to doświadczenie oddania się Królowi Wszechwiata przemienia nasze życie. Niech Jezus coraz bardziej staje się Panem i Królem w naszej codzienności. A stanie się tak, gdy otworzymy Mu na oścież drzwi naszych serc, naszych domów, zakładów pracy. Nie lękajmy się tego uczynić. Z pełną świadomością, wiarą i zaufaniem na nowo zaprośmy Jezusa do naszego życia i poddajmy się Jego panowaniu. Damiana Szmidt
- Пухрωρ оклο βаնաβув
- ሜ ሻልеናኡкро уջ
- Хሬዥፏцюνቷν γըсракраце укቢኟዤсн
2 Samuel 24:23 - Biblia Gdańska - Wszystko to dawał król Arawna królowi Dawidowi. I mówił Arawna do króla: Pan, Bóg twój, niech cię sobie upodoba.
0384. Jak wielki jest Bóg (To On, nasz Pan i Król) To On, nasz Pan i Król * odziany w majestat Swój. * Ziemio, raduj się, * ziemio, raduj się.* Okrywa światłość Go, * ucieka ciemność i zło * i drży na Jego głos, * i drży na Jego Jak wielki jest Bóg! (Wysławiaj Go.) * Jak wielki jest Bóg! (Świat ujrzy to.) * Jak wielki (wielki) jest nasz Bóg. /×2 On czas w Swej dłoni ma, * od wieków na wieki trwa. * Początkiem, Końcem On, * Początkiem, Końcem On. * Jedyny w Trójcy Bóg, * Ojciec, Syn i Duch. * Barankiem jest i Lwem, * Barankiem jest i Lwem. / Na wieki godzien jest * przyjąć chwałę, moc i cześć. * Ogłaszać chcę, * jak wielki jest Bóg. /×2
Szymon Petrikov, dawniej Lodowy Król (ang. Ice King) to były władca Lodowego Królestwa, uzbrojony w magiczną koronę i lodowe serce. Dawniej miał jeden cel - zdobyć żonę wszelkimi środkami, z biegiem czasu jednak go porzucił. Kiedyś był normalnym, "oliwkowoskórym", ciemnowłosym człowiekiem noszącym okulary. Nazywał się Szymon Petrikov i studiował archeologię . Odkąd
- ''To On nasz Pan i Król''Jeżeli znasz inne synonimy słowa „pan” lub potrafisz określić ich nowy kontekst znaczeniowy, możesz je dodać za pomocą formularza dostępnego w opcji dodaj nowy synonim. Słowo „pan” w słownikach zewnętrznych. Poniżej znajdziesz linki do zewnętrznych słowników, w których znaleziono informacje związane ze słowem pan:
1 1Gdy król Dawid zestarzał się i posunął w latach, to choć okrywano go szatami, nie mógł się rozgrzać. 2Jego słudzy powiedzieli mu więc: Niech poszukają dla naszego pana, króla, młodej dziewicy, która stawałaby przed królem i pielęgnowała go. Niech kładzie się na twoim łonie, żeby nasz pan, król, mógł się rozgrzać. 3Szukali więc pięknej dziewczyny po wszystkich obszarach Izraela i znaleźli Abiszag Szunamitkę, i przyprowadzili ją do króla. 4Dziewczyna ta była bardzo piękna; pielęgnowała króla i służyła mu, ale król z nią nie obcował. 5Lecz Adoniasz, syn Chaggity, wywyższał się, mówiąc: Ja zostanę królem. Zaopatrzył się w rydwany i jeźdźców oraz pięćdziesięciu mężczyzn, którzy biegali przed nim. 6Jego ojciec nigdy go nie upominał, mówiąc: Czemu to uczyniłeś? Był on też bardzo przystojny, jego matka urodziła go po Absalomie. 7Porozumiał się z Joabem, synem Serui, i z kapłanem Abiatarem, a oni przystali z Adoniaszem i pomogli mu. 8Lecz kapłan Sadok, Benajasz, syn Jehojady, prorok Natan, Szimei, Rei oraz dzielni wojownicy Dawida nie sprzyjali Adoniaszowi. 9Potem Adoniasz zabił owce, woły i tuczne bydło przy kamieniu Zochelet, blisko źródła Rogel, i zaprosił wszystkich swych braci, synów króla, oraz wszystkich mężczyzn Judy, sługi króla. 10Lecz nie zaprosił proroka Natana, Benajasza i dzielnych wojowników oraz swego brata Salomona. 11Wtedy Natan zapytał Batszebę, matkę Salomona: Czy nie słyszałaś, że Adoniasz, syn Chaggity, króluje, a nasz pan, Dawid, o tym nie wie? 12Chodź więc teraz, proszę, dam ci radę, abyś ocaliła swoje życie i życie swego syna, Salomona. 13Idź i wejdź do króla Dawida, i powiedz mu: Czyż ty, mój panie, królu, nie przysiągłeś swojej służącej: Twój syn Salomon będzie królował po mnie i on zasiądzie na moim tronie? Dlaczego więc króluje Adoniasz? 14A oto gdy ty będziesz tam jeszcze rozmawiała z królem, ja wejdę za tobą i potwierdzę twoje słowa. 15Batszeba weszła więc do króla do komnaty. Król już się bardzo zestarzał, a Abiszag Szunamitka usługiwała królowi. 16Wtedy Batszeba uklękła i oddała pokłon królowi, a król zapytał: Czego chcesz? 17A ona mu odpowiedziała: Mój panie, ty przysiągłeś swojej służącej na PANA, swego Boga: Twój syn, Salomon, będzie królował po mnie i on zasiądzie na moim tronie. 18A oto teraz Adoniasz króluje, a ty, mój panie, królu, o tym nie wiesz. 19Zabił bowiem woły, tuczne bydło i bardzo dużo owiec i zaprosił wszystkich synów króla, kapłana Abiatara oraz dowódcę wojska, Joaba, ale twego sługi Salomona nie zaprosił. 20Lecz ty, mój panie, królu, wiesz, że oczy całego Izraela są zwrócone na ciebie, abyś im oznajmił, kto zasiądzie na tronie mego pana, króla, po nim. 21W przeciwnym razie, gdy mój pan, król, zaśnie ze swymi ojcami, ja i mój syn Salomon będziemy uważani za przestępców. 22A gdy jeszcze rozmawiała z królem, przyszedł prorok Natan. 23I oznajmiono królowi: Oto prorok Natan. I gdy wszedł przed oblicze króla, pokłonił się królowi twarzą do ziemi. 24Potem Natan powiedział: Mój panie, królu, czy ty powiedziałeś: Adoniasz będzie królował po mnie i on zasiądzie na moim tronie? 25Dziś bowiem zstąpił i zabił woły, tuczne bydło oraz bardzo dużo owiec, i zaprosił wszystkich synów króla, dowódców wojsk oraz kapłana Abiatara, a oto oni jedzą z nim i piją, i mówią: Niech żyje król Adoniasz! 26Lecz mnie, twego sługi, i kapłana Sadoka, i Benajasza, syna Jehojady, oraz twego sługi Salomona nie zaprosił. 27Czy wyszło to od mego pana, króla, a nie oznajmiłeś swemu słudze, kto zasiądzie po nim na tronie mego pana, króla? 28Król Dawid odpowiedział: Zawołajcie mi Batszebę. Ta weszła przed oblicze króla i stanęła przed nim. 29Wtedy król przysiągł: Jak żyje PAN, który wybawił moją duszę z wszelkiego ucisku; 30Jak przysiągłem ci na PANA, Boga Izraela: Twój syn Salomon będzie królować po mnie i on zasiądzie na moim tronie zamiast mnie, tak dziś uczynię. 31Batszeba schyliła się twarzą ku ziemi i pokłoniła się królowi, i powiedziała: Niech żyje mój pan, król Dawid, na wieki! 32Potem król Dawid rozkazał: Zawołajcie mi kapłana Sadoka, proroka Natana i Benajasza, syna Jehojady. I tamci weszli przed oblicze króla. 33A król powiedział im: Weźcie ze sobą sługi waszego pana, wsadźcie mego syna Salomona na moją mulicę i sprowadźcie go do Gichonu. 34A tam niech kapłan Sadok i prorok Natan namaszczą go na króla nad Izraelem. Następnie zadmijcie w trąbę i powiedzcie: Niech żyje król Salomon! 35Potem pójdziecie za nim, a on przyjdzie i zasiądzie na moim tronie, i będzie królował na moje miejsce. Jego bowiem ustanowiłem wodzem nad Izraelem i nad Judą. 36Benajasz, syn Jehojady, odpowiedział królowi: Amen. Niech to stwierdzi PAN, Bóg mego pana, króla. 37Jak PAN był z moim panem, królem, tak niech będzie z Salomonem i niech wywyższy jego tron nad tron mego pana, króla Dawida. 38Poszli więc kapłan Sadok, prorok Natan i Benajasz, syn Jehojady, oraz Keretyci i Peletyci i wsadzili Salomona na mulicę króla Dawida, i zaprowadzili go do Gichonu. 39Wtedy kapłan Sadok wziął róg olejku z namiotu i namaścił Salomona. Potem zadęto w trąbę, a cały lud powiedział: Niech żyje król Salomon! 40I cały lud szedł za nim. Lud także grał na fletach i tak bardzo się radował, że ziemia drżała od jego głosu. 41I usłyszeli to Adoniasz oraz wszyscy zaproszeni, którzy z nim byli, a właśnie skończyli ucztę. A gdy Joab usłyszał głos trąby, zapytał: Cóż to za krzyk poruszonego miasta? 42A gdy on jeszcze mówił, przyszedł Jonatan, syn kapłana Abiatara. Adoniasz powiedział mu: Wejdź, jesteś bowiem dzielnym człowiekiem i przynosisz dobrą nowinę. 43Wtedy Jonatan odpowiedział Adoniaszowi: Nasz pan, król Dawid, ustanowił królem Salomona. 44Król bowiem posłał z nim kapłana Sadoka i proroka Natana oraz Benajasza, syna Jehojady, do tego Keretytów i Peletytów, którzy wsadzili go na mulicę króla; 45Następnie kapłan Sadok i prorok Natan namaścili go na króla w Gichonie. I wyruszyli stamtąd, tak się radując, że miasto zadrżało. Stąd ten krzyk, który usłyszeliście. 46A Salomon zasiadł już na tronie królestwa. 47Ponadto przyszli słudzy króla, aby błogosławić naszemu panu, królowi Dawidowi, mówiąc: Niech Bóg sławniejszym uczyni imię Salomona niż twoje imię i niech wywyższy jego tron ponad twój tron. A król skłonił się na swym łożu. 48Również sam król powiedział: Błogosławiony niech będzie PAN, Bóg Izraela, który dał dziś zasiadającego na moim tronie, a moje oczy to widzą. 49Wtedy zlękli się wszyscy zaproszeni, którzy byli z Adoniaszem, i wstali, i poszli każdy swoją drogą. 50Adoniasz także, bojąc się Salomona, wstał, poszedł i uchwycił się rogów ołtarza. 51I doniesiono o tym Salomonowi: Oto Adoniasz boi się króla Salomona i uchwycił się rogów ołtarza, mówiąc: Niech mi dziś przysięgnie król Salomon, że nie zabije swego sługi mieczem. 52Wtedy Salomon odpowiedział: Jeśli okaże się godziwym człowiekiem, nie spadnie mu nawet włos na ziemię, ale jeśli znajdzie się w nim zło, poniesie śmierć. 53Król Salomon posłał więc, aby go sprowadzono od ołtarza. Kiedy przyszedł, pokłonił się królowi Salomonowi. A powiedział mu Salomon: Idź do swego domu.
Ta grupa polega o sławnym manelu. Jest on królem maneli i macie to wiedzieć bo Nelson Mondialu to wasz pan.Niedziela Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata to dla nas Akcji Katolickiej dzień wyjątkowy. To nasze Święto Patronalne. Poprzez nie w sposób szczególny pragniemy podkreślić i nieustannie odnawiać Jego panowanie w życiu osobistym, ale też całego naszego narodu. Dziękujemy Chrystusowi za pomoc i wszelkie łaski od niego otrzymane. W wielu Katedrach i kościołach parafialnych popłynie dziękczynna modlitwa. Kolejny raz z mocą naszych serc wyśpiewamy „Chrystus wodzem, Chrystus królem, Chrystus władcą nam”. W tym czasie świątecznej radości kilka Diecezjalnych Instytutów zaplanowało obchody Jubileuszu 25 rocznicy powołania. Świętuje Akcja Katolicka Diecezji Radomskiej i Kaliskiej a w kolejną sobotę również Diecezji Płockiej. Wszystkim w tym podwójnie radosnym czasie życzymy wielu łask i mocy od Chrystusa Pana i Króla. Niestety kolejny raz wzmagająca się pandemia odbiera nam część radości. Wiele niepokoju w naszych rodzinach wywołuje trwająca zaogniona sytuacja na naszej wschodniej granicy. Liturgia kończącego się roku też jest trudna a jej obrazy napełniają trwogą. Jednak pełni wiary wiemy, że już niebawem wraz z adwentem na nowo rozbłyśnie światło nadziei. I wraz z nią idźmy naprzód do naszych codziennych obowiązków, planujemy i podejmujmy kolejne wyzwania, nieśmy dzisiejszemu światu Ewangelię miłości. Wszystkim, którzy w tę piękną Królewską uroczystość zgromadzą się pod sztandarem Chrystusa, naszym Biskupom, Kapłanom, wszystkim członkom Akcji Katolickiej, ale też Katolickiemu Stowarzyszeniu Młodzieży i wszystkim młodym, którzy wezwani przez Papieża Franciszka będą po raz pierwszy w tym czasie obchodzić kolejny Światowy Dzień Młodzieży, składam w imieniu całego Zarządu Krajowego Akcji Katolickiej podziękowania za wszelkie dobro i serdecznie życzenia. Niech Chrystus Król umocni dorosłych, młodych i poszukujących niech wskaże drogę i napełni odwagą, każdemu niech błogosławi. On naszym Królem On nasz Pan! Króluj nam Chryste! W imieniu Zarządu Krajowego Instytutu Akcji Katolickiej Urszula Furtak, prezes Czy średniowieczna 10-letnia dziewczynka może zachwycić i poruszyć dzieci dziś przystępujące do Pierwszej Komunii? Tak! Bł. Imelda Lambertini pokazuje, jak wielkie jest […] „POCZĄTEK EWANGELII JEZUSA CHRYSTUSA” NA ROZPOCZĘCIE OBCHODÓW 100. ROCZNICY POWSTANIA ARCHIDIECEZJI ŁÓDZKIEJ Kochani Siostry i Bracia, Te właśnie słowa usłyszeliśmy przed chwilę: […] Transmisje Mszy Świętych, modlitwy różańcowej o godz. w intencji ustania pandemii oraz internetowe rekolekcje – to niektóre z inicjatyw podejmowanych przez […] Rada Krajowego Instytutu AK obradowała na zwyczajnym zebraniu w dniu 03 lutego 2018 r., w siedzibie Centrum Okopowa w Warszawie. To pierwsze […]
Pan Jezus powiedział do Rozalii Celakówny: Intronizacja w Polsce musi być przeprowadzona! Ostoją się tylko te państwa, w których będzie Chrystus królował.
On nasz Pan i Król G e Odziany w majestat swój Ziemio raduj się /2x C D Okrywa światłość Go G e Ucieka ciemność i zło I drży na Jego głos /2x C D Ref. Jak wielki jest Bóg G e C D wysławiaj Go, jak wielki jest Bóg świat ujrzy to jak wielki, wielki jest nasz Bóg czas w swej dłoni ma, od wieków na wieki trwa, początkiem końcem On /2x Jedyny w Trójcy Bog, Ojciec, Syn i Duch Barankiem jest i lwem /2x wieki godzien jest G e C D przyjąć chwałę, moc i cześć ogłaszać chce jak wielki jest Bóg
. to on nasz pan i król
