Część podmiotów funkcjonujących na rynku boryka się z problemem egzekwowania należności od swoich kontrahentów, co prowadzi do zmniejszenia płynności finansowej i w konsekwencji jest skuteczną barierą dla rozwoju firmy. Jak postępować, gdy nasi kontrahenci nie regulują swoich zobowiązań, a mimo tego byliśmy zobligowani do zapłaty podatku? Ustawodawca przewidział kilka sposobów, które pozwalają zneutralizować obciążenia podatkowe wynikające z takich sytuacji. Podatki niezależnie od wpływu Problemy przedsiębiorców wynikają przede wszystkim z podstawowej zasady ustalania przychodów z tytułu działalności gospodarczej. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT) nakłada na nich obowiązek wykazywania jako przychód wszystkich kwot należnych, nawet jeśli nie zostały one faktycznie otrzymane (art. 12 ust. 3 ustawy o CIT). W praktyce oznacza to, że podmiot, który w ramach prowadzonej działalności przeprowadził sprzedaż, musi taką transakcję zaliczyć do przychodów i zapłacić od niej podatek – również wtedy, gdy nie otrzymał fizycznej zapłaty. Jest to sytuacja niekorzystna dla przedsiębiorcy, zwłaszcza gdy kontrahent nie tyle opóźnia się z płatnością, co nie reguluje jej w ogóle, a takie przypadki również nie są rzadkością. Jeżeli mamy do czynienia z taką sytuacją, to warto podjąć odpowiednie kroki w celu zmniejszenia obciążeń podatkowych poprzez zaliczenie takich należności do kosztów podatkowych. O tym, jakie warunki należy spełnić, aby móc przekwalifikować przychody w koszty podatkowe będzie mowa w dalszej części artykułu. Co wynika z ustawy o rachunkowości Pierwszym sposobem na zaliczenie należności do kosztów jest utworzenie odpisu aktualizującego wartość należności. Zgodnie z ustawą o rachunkowości (dalej: uor), w przypadku należności, których spłata jest zagrożona, mamy do czynienia z utratą wartości tego składnika aktywów. Jeżeli podatnik ma problemy z egzekwowaniem należności lub ściągnięcie ich zwyczajnie nie jest możliwe, to powinien zaktualizować ich wartość w księgach poprzez utworzenie odpisu, doprowadzając kwotę należności do wartości realnej, tj. wartości prawdopodobnej do ściągnięcia. Do decyzji jednostki pozostaje, które to będą należności i o jaką kwotę należy skorygować ich wartość. Przepisy określają jedynie górną granicę odpisów (art. 35b ust. 1 uor). Jak księgować odpis Wartość odpisu powinna zostać ujęta na koncie „Odpisy aktualizujące wartość należności", natomiast z drugiej strony obciążyć: - pozostałe koszty operacyjne (wartość nominalna należności) i/lub - koszty finansowe (w części dotyczącej naliczonych odsetek). Są wyjątki Warto tutaj zaznaczyć, że co do zasady odpisy aktualizujące nie są dla podatnika kosztem uzyskania przychodów (dalej: KUP). Ustawodawca przewidział jednak pewne wyjątki. W myśl art. 16 ust. 1 pkt 26a ustawy o CIT, odpis taki można zaliczyć do kosztów podatkowych pod warunkiem, że: - utworzono go na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości; - odnosi się tylko do tej części należności, która została pierwotnie zaliczona do przychodów należnych; - nieściągalność należności została uprawdopodobniona. Brutto czy netto Kwestią sporną pozostaje wartość wierzytelności, którą można zaliczyć do KUP – a dokładniej – chodzi o problem z rozliczeniem VAT. Wydawać by się mogło, że skoro wierzytelność należna podatnikom VAT zawiera również kwotę podatku, to należałoby w kosztach rozpoznać ją w kwocie brutto. Jednak mając na uwadze art. 16 ust. 1 pkt 26a ustawy o CIT, do kosztów można zakwalifikować jedynie część należności rozpoznanej wcześniej jako przychód – co wskazuje, że powinna to być wartość netto. Takie stanowisko było jednolicie prezentowane przez organy podatkowe jeszcze do początku 2016 roku. Zmiana nastąpiła 16 lutego 2016 r., kiedy NSA wydał wyrok potwierdzający zasadność zaliczenia wierzytelności uznanych za nieściągalne do KUP w kwocie brutto: „Z zasad podatkowych wynika (...), że podatnik podatek VAT powinien rozliczyć i w tym celu należy mu przyznać prawo do wliczenia w koszty podatkowe wierzytelności w kwocie brutto, a zatem wraz z podatkiem VAT" (II FSK 421/14). Jednak kilka dni później, tj. 24 lutego 2016 r., został wydany kolejny wyrok NSA, w którym uznano z kolei, że przychodem podatkowym jest przychód należny (w kwocie netto), stąd zaliczeniu w koszty uzyskania przychodów powinna podlegać wierzytelność w kwocie netto: „(...) Przychód należny jest zgodnie z zasadą normatywną wyrażoną w ustawie o CIT wartością netto, czyli z pominięciem podatku VAT. W konsekwencji, jeżeli w kwocie nieściągalnej wierzytelności zawarty jest podatek VAT, to do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wyłącznie wierzytelność w kwocie netto" (II FSK 3875/13). Warto zatem monitorować bieżące stanowisko prezentowane zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie. Uprawdopodobniona nieściągalność Zgodnie z art. 16 ust. 2a ustawy o CIT nieściągalność należności można uznać za uprawdopodobnioną w szczególności w przypadkach: - śmierci dłużnika/wykreślenia go z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG)/postawienia go w stan likwidacji/ogłoszenia jego upadłości; - wszczęcia postępowania restrukturyzacyjnego/złożenia wniosku o zatwierdze- nie układu w postępowaniu o zatwierdzenie układu regulowanym ustawą – Prawo restrukturyzacyjne/otwarcia postępowania ugodowego w rozumieniu przepisów restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków; - potwierdzenia wierzytelności za pomocą prawomocnego orzeczenia sądu i skierowania jej na drogę postępowania egzekucyjnego; - kwestionowania wierzytelności przez dłużnika (na drodze powództwa sądowego). Obecność zapisu „w szczególności" wskazuje, że ustawodawca nie wymienia wszystkich okoliczności, które mogą świadczyć o uprawdopodobnieniu nieściągalności wierzytelności, tzn. katalog ten pozostaje otwarty. Podatnik może zaliczyć wartość odpisu aktualizującego do kosztów podatkowych dopiero po uprawdopodobnieniu nieściągalności. Należy pamiętać, że obowiązek ten spoczywa zawsze na podatniku. Bardzo często zdarza się, że utworzenie takiego odpisu na podstawie przepisów uor i uprawdopodobnienie dla celów podatkowych następuje w różnych okresach. Jeżeli ma to miejsce w różnych latach podatkowych, to podatnik ma prawo do zaliczenia kwoty odpisu do KUP dopiero w roku, w którym został spełniony drugi warunek, tj. w roku, w którym nastąpiło jego uprawdopodobnienie. Tymczasowy charakter Warto w tym miejscu wspomnieć, że utworzenie odpisu aktualizującego ma charakter tymczasowy – w przypadku jego rozwiązania wartość odpisu należy zaliczyć ponownie do przychodów podatkowych (a w księgach do pozostałych przychodów operacyjnych i/lub przychodów finansowych). Oczywiście pod warunkiem, że odpis ten został uprawdopodobniony i rozpoznany uprzednio jako koszt podatkowy. Z taką sytuacją mamy do czynienia jeżeli: - ustały okoliczności, z powodu których dany odpis utworzono (np. dłużnik uregulował swoje zobowiązania); - wierzytelność się przedawniła; - podatnik zdecydował się umorzyć/odpisać wierzytelność jako nieściągalną. Z przedawnieniem wierzytelności spotykamy się, gdy wygasa możliwość dochodzenia jej na drodze sądowej, tzn. po upływie terminu określonego w kodeksie cywilnym (dalej: kiedy to wierzyciel traci prawo do egzekwowania swojej należności. Dla świadczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej (np. z tytułu kary umownej) termin ten wynosi trzy lata, natomiast w przypadku roszczeń sprzedawcy z tytułu sprzedaży jest o rok krótszy (odpowiednio art. 118 i art. 554 Należy pamiętać, że bieg przedawnienia można przerwać, poprzez wniesienie sprawy do sądu, uznanie zobowiązań przez dłużnika czy rozpoczęcie mediacji. W takiej sytuacji termin zaczyna swój bieg od początku. Odpisanie Jeżeli podatnik zdecyduje się na odpisanie wierzytelności jako nieściągalnej to będzie musiał taką operację pokazać w księgach. W przypadku, gdy wartość danej należności została uprzednio objęta odpisem aktualizującym, należy zmniejszyć wartość tego odpisu w korespondencji z kontem rozrachunkowym. W przeciwnym razie, należność powinna zostać wyksięgowana z konta rozrachunków w ciężar pozostałych kosztów operacyjnych i/lub kosztów finansowych. Podatnik będzie mógł zaliczyć odpisaną wierzytelność również do kosztów podatkowych pod warunkiem spełnienia określonych ustawą wymogów: wierzytelność nie może być przedawniona, powinna być wcześniej zarachowana do przychodów należnych oraz musi zostać odpowiednio udokumentowana. Pojawia się tutaj zasadnicza różnica pomiędzy podejściem bilansowym a podatkowym w kwestii ujmowania w kosztach należności przedawnionych – są one kosztem księgowym, nie mogą jednak być zaliczone do KUP. Jak udokumentować Sposoby dokumentowania nieściągalności należności zostały enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 2 ustawy o CIT. Katalog ten jest zamknięty, co oznacza, że ustawodawca nie przewiduje żadnych innych sposobów poza wskazanymi w tym przepisie. 1. Pierwszym sposobem dokumentowania jest uzyskanie postanowienia o nieściągalności wydanego przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego. Warto podkreślić, że sam nakaz zapłaty wydany przez sąd nie jest w świetle ustawy o CIT wystarczający. Należy posiadać odpowiedni dokument przygotowany przez komornika, z którego jednoznacznie będzie wynikało, że dłużnik nie ma środków na pokrycie zobowiązań. Stanowisko takie potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 9 marca 2016 r. (IBPB-1-3/4510-772/ 15/AB). W piśmie tym czytamy, że: „(...)dla celów podatkowych musi być to postanowienie, z którego treści jednoznacznie wynika, że dłużnik nie ma majątku, z którego mogłaby być egzekwowana wierzytelność." Istotne jest, aby postanowienie było wydane dla konkretnego wierzyciela i obejmowało wszystkie należności danego dłużnika. W praktyce nie jest możliwe zaliczenie do KUP należności na podstawie postanowienia wydanego dla innej należności od tego samego podmiotu. Ostatnią kwestią, na którą warto zwrócić uwagę, jest to, że każde postanowienie musi zostać uznane przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu. Przepisy nie wskazują w jaki sposób należy dokonać takiego potwierdzenia, można więc przypuszczać, że dołączenie do dokumentacji odpowiedniej notatki będzie wystarczające. 2. Jako jedną z metod dokumentowania bueściągalności należności ustawa wymienia również uzyskanie postanowienia sądu o: - oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek dłużnika nie wystarcza na pokrycie kosztów postępowania lub pokrywa jedynie ich wysokość; - umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku – z takiej samej przyczyny; - zakończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku. Uwaga! Nie sposób nie zauważyć, że aby daną należność można było w świetle powyższych przepisów zaliczyć do KUP, konieczne jest wystąpienie przesłanki ekonomicznej. Podobnie więc jak przy postanowieniu wydanym przez komornika, dokument musi jasno wskazywać na brak środków dłużnika. 3. Ostatnim sposobem dokumentowania przewidzianym przez ustawodawcę jest protokół przygotowany przez wierzyciela, w którym jednoznacznie stwierdza on, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne danej należności przewyższają jej wartość. Niewątpliwie dużą zaletą tej metody jest to, że nie wymaga ona od podatnika wszczynania żadnych postępowań, ubiegania się o wydanie decyzji, a wreszcie – również ponoszenia z tego tytułu dodatkowych kosztów. Możliwość jej stosowania jest jednak dość ograniczona, ponieważ będzie miała zastosowanie jedynie w przypadku należności o niskich wartościach. Przepisy nie wskazują konkretnej kwoty, ale mówią jakie koszty wyznaczają limit wierzytelności, których nieściągalność może być udokumentowana za pomocą protokołu. W praktyce podatnicy ustalają limit na poziomie 500 zł, tj. do wartości kosztów opłaty sądowej, komorniczej i kosztów zastępstwa. Jak powinien wyglądać taki dokument? Ustawa nie wskazuje żadnych formalnych wymogów w tej kwestii. Niewątpliwie jednak byłoby dobrze, gdyby znalazły się w nim takie informacje jak: - data sporządzenia, - szczegóły dotyczące należności, tj. nazwa dłużnika, kwota, numer dokumentu z którego ona wynika oraz - szacowane koszty procesowe i egzekucyjne potwierdzone podpisem osoby sporządzającej protokół. —Justyna Nowicka-Bryzek jest starszą konsultantką w PwC Zdaniem autorki Małgorzata Kiepas, konsultant w PWC Moment ujęcia w księgach Przepisy nie wskazują szczególnego momentu zaliczenia nieściągalnej należności do kosztów. Należałoby zatem odnieść się do ogólnych zasad rozpoznawania kosztów pośrednich, zgodnie, z którymi koszty takie powinny być rozpoznawane w dacie poniesienia, tj. w dniu kiedy ujęto je w księgach na podstawie odpowiedniego dokumentu posiadanego przez podatnika. Mogłoby to zatem nastąpić nie wcześniej niż w momencie spisania wierzytelności w księgach, pod warunkiem otrzymania odpowiedniego postanowienia bądź sporządzenia protokołu. Niejasne jest również, kiedy najpóźniej można taką należność zaliczyć do kosztów. Zgodnie z aktualną linią orzeczniczą może to nastąpić w dowolnym momencie, ale maksymalnie do czasu jej przedawnienia. Wydaje się jednak, że bezpieczniejszym rozwiązaniem jest ujęcie takiej należności w kosztach roku, w którym miało miejsce uprawdopodobnienie jej nieściągalności.
Art. 1. Zakres przedmiotowy ustawy. Ustawa określa: 1) zakres i zasady działania oraz organizację jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych; 2) zakres i zasady działania agencji wykonawczych, instytucji gospodarki budżetowej i państwowych funduszy celowych; 3)
problemSpółka ma na rozrachunkach z kontrahentem przedawnione wierzytelności. Czy ich wartość można spisać bezpośrednio w koszty?radaWartość przedawnionych wierzytelności można spisać bezpośrednio w koszty pod warunkiem, że wcześniej nie utworzono na nie odpisu aktualizującego. Obciążają one konto „Pozostałe koszty operacyjne”.uzasadnienieW wyniku przedawnienia wierzytelności jednostka traci możliwość dochodzenia jej na drodze sądowej. Istota przedawnienia roszczeń sprowadza się bowiem do tego, że po upływie określonego w ustawie terminu ten, przeciwko komu roszczenie przysługuje (zobowiązany), może uchylić się od spełnienia świadczenia na rzecz wierzyciela, powołując się na upływ czasu. Przedmiotem przedawnienia są wyłącznie roszczenia upływie terminu przedawnienia, nie później jednak niż na dzień bilansowy, nierozliczone wierzytelności spółka powinna wyksięgować z kont rozrachunkowych. Rozliczenie następuje w korespondencji z kontem:l „Odpisy aktualizujące” - w przypadku utworzenia takiego odpisu lubl „Pozostałe koszty operacyjne” - w przypadku nieutworzenia odpisu aktualizującego lub utworzenia odpisu w wysokości niższej niż należność ma w swoich księgach przedawnioną należność w wysokości 20 000 zł. Utworzono na nią odpis aktualizujący w wysokości 15 000 księgowa1. Utworzenie odpisu:Wn „Pozostałe koszty operacyjne” 15 000Ma „Odpis aktualizujący” 15 0002. Spisanie przedawnionej wierzytelności:a) do wysokości utworzonego odpisuWn „Odpis aktualizujący” 15 000Ma „Rozrachunki z odbiorcami” 15 000:) część nieobjęta odpisemWn „Pozostałe koszty operacyjne” 5 000Ma „Rozrachunki z odbiorcami” 5 000Przedawnione wierzytelności nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Jeżeli natomiast podatnik, który z tytułu uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności dokonał odpisu aktualizującego w ciężar kosztów uzyskania, a wierzytelność ta uległa przedawnieniu, jest zobowiązany zaliczyć równowartość tego odpisu do przychodów art. 3 ust. 1 pkt 32, art. 35b, art. 35c ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości - z 2002 r. Nr 76, poz. 694; z 2008 r. Nr 63, poz. 393l art. 12 ust. 1 pkt 4d, art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - z 2000 r. Nr 54, poz. 654; z 2007 r. Nr 176, poz. 1238l art. 117-125 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny - z 1964 r. Nr 16, poz. 93; z 2007 r. Nr 82, poz. 557Przesyłm odpowiedź
wniosek Gminy Walbrzych o udzielenie wyjašnienia w sprawie dotyczqcej stosowania przepisów o finansach publicznych, w którym sformulowano nastqpujqce pytania: 1) Czy salda naIeŽnošci wystqpujqce w ewidencji ksiegowej, dotyczqce naležnošci cywilnoprawnych które ulegly przedawnieniu i nie ma moŽliwoéci ich wyegzekwowania naleŽy
Obowiązująca od dnia 9 lipca 2018 r. Ustawa z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw ( 2018. 1104) wprowadziła do Kodeksu cywilnego ( instytucję przedawnienia z mocy prawa. Z dyspozycji nowego art. 117 par. 2[1] wynika, że po upływie terminu przedawnienia nie można domagać się zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi. Oznacza to, iż sąd z własnej inicjatywy bada przedawnienie wierzytelności. Pisaliśmy o tym w artykule: Prawo cywilne 2018: Przedawnienie z mocy prawa – czy zawsze (2) Powstaje pytanie: Czy roszczenie przedawnione z mocy prawa podatnik powinien rozliczyć w PIT ? Odpowiedź jest w poniższym artykule. Przedawnienie zobowiązań a przychód podatkowy Z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ( [1] wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zgodnie z dyspozycją art. 14 ust. 2 pkt 6 przychodem z działalności gospodarczej jest wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 6, [2] w tym z tytułu zaciągniętych kredytów (pożyczek), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy. Powyższy przepis dotyczy jednak wprost osób uzyskujących dochody z pozarolniczej działalno ści gospodarczej. W zakresie osób nie prowadzących pozarolniczej działalności gospodarczej – zastosowanie znaleźć może jednak inny przepisów. Do przychodów podatkowych zalicza się bowiem także przychody z tzw. „innych źródeł” (art. 10 ust. 1 pkt 9 „za które uważa się w szczególności” (…) i inne nieodpłatne świadczenia” (art. 20 ust. 1 Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydanej interpretacji indywidualnej prawa podatkowego dotyczącej obowiązków informacyjnych związanych z przedawnieniem się roszczenia Banku o spłatę wierzytelności dłużnika podkreśla: „Zwrot w „szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy”. [3] Co do zasady„Przychód powinien być przypisany do tego źródła, którego opis w sposób najbardziej szczegółowy odpowiada sposobowi jego powstania (…)” – stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 19 kwietnia 2017 r. w sprawie II FSK 154/15. „Nieodpłatne świadczenie” – pogląd NSA Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) w Uchwale Składu Siedmiu Sędziów z dnia 18 listopada 2002 w sprawie FPS 9/02 (orzeczenie prawomocne) podaje, że dla celów podatkowych pod pojęciem „nieodpłatnego świadczenia”, należy rozumieć „(…) te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku (…) osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. [4] Na ten wyrok powołał się NSA w także Uchwale z dnia 10 października 2006 r. (sygn. akt. II FPS 1/06) . Przedawnienie zobowiązań a podatek W przypadku uznania przez sąd przedawnienia, po stronie podatnika (dłużnik), który został tym samym zwolniony z konieczności zapłaty – powstaje przychód z tytułu przedawnionej wierzytelności. Przychód ten należy opodatkować podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Potwierdzają to ostatnio wydane interpretacje indywidualne prawa podatkowego, które także po zmianach w Kodeksie cywilnym nadal zachowują swoją aktualność. „Odnosząc się jednakże do momentu powstania przychodu z tytułu przedawnienia zobowiązania (…) powstaje on w momencie upływu terminu przedawnienia” – wskazał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (KIS) w interpretacji indywidualnej (znak: wydanej dnia 12 czerwca 2017 roku. W sytuacji „gdy występuje niemożność przymusowego wyegzekwowania zobowiązania, (…) dłużnik uzyskuje pewną korzyść majątkową, przejawiającą się w tym, że nie musi realnie wykonać zobowiązania. (…) Dłużnik kosztem wierzyciela osiąga realne przysporzenie majątkowe” – i „ które – jako przychód z innych źródeł podlega – co do zasady – opodatkowaniu podatkiem dochodowym” – podkreślił organ interpretacyjny. Przychód z „innych źródeł” – stanowisko organu skarbowego Podobne stanowisko zostało przedstawione przez Dyrektora KIS w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 9 maja 2018 r. (znak: We wniosku zostało przedstawione zdarzenie przyszłe. Wnioskodawca – bank krajowy w ramach swojej działalności gospodarczej udziela pożyczek klientom indywidualnym. Zdarzają się sytuacje, gdy konsumenci nie spłacają zaciągniętych pożyczek. Instytucja bankowa podejmuje wtedy działania windykacyjne, lecz nie zawsze udaje się odzyskać dług. Tak jest w przypadku upływu terminu przedawnienia roszczenia, jeżeli klient odpowiadając na nakaz zapłaty podniesie zarzut przedawnienia. [5] Bank zaprzestaje wtedy dochodzenia roszczeń a jego wierzytelność przekształca się w tzw. zobowiązanie naturalne. Zatem „w następstwie przedawnienia dłużnik zostaje zwolniony z obowiązku spłaty zadłużenia (ustaje obowiązek spełnienia świadczenia). Skutki finansowe przedawnienia zobowiązania z tytułu wierzytelności są zatem, takie same jak przy ich umorzeniu. (…) Konsument osiąga realne przysporzenie majątkowe, które – jako przychód z innych źródeł – podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. W tej sytuacji, stosownie do postanowień art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C” – stwierdził Dyrektor KIS. Wierzyciel wystawi PIT – 8C W wyniku uwzględnienia przez sąd przedawnienia roszczenia o zapłatę wierzytelności, wierzyciel np. bank jest zobowiązany do sporządzenia informacji PIT-8C dotyczącej dłużników. W „informacji PIT-8C, (…) jako przychód z innych źródeł zobowiązany jest wykazać wartość przedawnionego zobowiązania (należność główną oraz odsetki umowne wymagane na dzień przedawnienia), którego dłużnik odmawia spłacenia, z rok podatkowy w którym nastąpiło przedawnienie”. W ten sposób „(…) dłużnik uzyskuje bowiem przysporzenie majątkowe w związku z przedawnieniem się zobowiązania z tytułu udzielonych kredytów (pożyczek), (…) których Wnioskodawca był świadczeniodawcą” – czytamy w interpretacji indywidualnej (znak: wydanej przez Dyrektora KIS w dniu 14 czerwca 2018 r. Podsumujmy … Z chwilą przedawnienia wierzytelności z mocy prawa, staje się ona przychodem podatnika i należy ją rozliczyć w PIT. W tym przypadku wierzyciel powinien sporządzić i przesłać dłużnikowi PIT- 8C. Jeżeli chodzi o zobowiązania przedawnione przepis art. 20 ust. 1 nie zawiera o tym konkretnej informacji. Powoduje to wiele trudności w interpretacji tego przepisu, ponieważ trzeba wtedy stosować posiłkowo inne przepisy lub odwoływać się do judykatury lub stanowiska organu skarbowego. Podstawa prawna: – art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1 pkt 9, – art. 14 ust. 2 pkt 6, art. 20 ust. 1 Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Objaśnienie: [1] Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. [2] Art. 14 ust. 3 pkt 6 stanowi: Do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się kwoty stanowiącej równowartość umorzonych zobowiązań, w tym także umorzonych pożyczek (kredytów), jeżeli umorzenie zobowiązań jest związane z postępowaniem restrukturyzacyjnym lub postępowaniem upadłościowym. [3] Interpretacja Indywidualna (znak: wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 14 czerwca 2018 r. [4] Uchwała Składu Siedmiu Sędziów NSA z dnia 18 listopada 2002 , FPS 9/02 – (dostęp w dniu r.). [5] Po zmianie przepisów od 9 lipca 2018 r. sąd uwzględni przedawnienie z urzędu (art. 117 par. 2[1] Stan prawny na 25 czerwca 2019 roku Wanda Książek – współpracownik Portalu Zapraszamy do kontaktu z Kancelarią, jeśli artykuł ten Państwa zainteresował lub potrzebują Państwo więcej informacji.
Przeterminowane faktury - po pierwsze kontakt z klientem. Jeżeli termin płatności faktury minął, pierwszy krok, który należy wykonać, jest zarazem najprostszy i najbardziej oczywisty z możliwych - skontaktowanie się z klientem i ustalenie przyczyny, przez którą nie uregulował płatności. Ilu kontrahentów, tyle sytuacji i powodów
. 3iqbskh5rx.pages.dev/8363iqbskh5rx.pages.dev/4233iqbskh5rx.pages.dev/4483iqbskh5rx.pages.dev/5803iqbskh5rx.pages.dev/4003iqbskh5rx.pages.dev/8313iqbskh5rx.pages.dev/7023iqbskh5rx.pages.dev/4393iqbskh5rx.pages.dev/7743iqbskh5rx.pages.dev/1493iqbskh5rx.pages.dev/2703iqbskh5rx.pages.dev/3033iqbskh5rx.pages.dev/6593iqbskh5rx.pages.dev/973iqbskh5rx.pages.dev/99
wniosek o spisanie należności przedawnionych
